ΝΕΕΣ "ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ" ΜΟΡΦΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Στην εποχή μας οι συνθήκες εργασίας και οι μορφές απασχόλησης των εργαζομένων μεταβάλλονται διαρκώς. Παράλληλα με τα παραδοσιακά σχήματα απασχόλησης, όπως η άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος, η μισθωτή εργασία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, έχουν δημιουργηθεί νέες ευέλικτες μορφές απασχόλησης όπως η τηλεργασία, το ηλεκτρονικό εμπόριο (εμπόριο μέσω διαδικτύου), η ηλεκτρονική εργασία κ.τ.λ. Επίσης αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που εργάζονται με μερική απασχόληση ή αυτοαπασχολούνται.
Η εργασία από το σπίτι έχει γίνει όλο και πιο συχνός τρόπος απασχόλησης. Έτσι, με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογική εξέλιξη, και ιδίως το διαδίκτυο, μπορεί κάποιος να συνεργάζεται ταυτόχρονα με ανθρώπους από διάφορα σημεία της γης.
Ωστόσο, με την εμφάνιση αυτών των νέων και πιο ευέλικτων μορφών απασχόλησης, ο άνθρωπος απαιτείται να αναπτύσσει πολλές και ποικίλες νέες δεξιότητες. Αυτές μπορεί να είναι δεξιότητες συνεργατικότητας, επικοινωνίας, χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, λήψης αποφάσεων κ.τ.λ. που αποκτώνται μέσα από την αρχική ή τη δια-βίου εκπαίδευση. Δηλαδή μέσω της συνεχούς εκπαίδευσης αποκτώνται νέες γνώσεις, εμπειρίες και δεξιότητες. Χρειάζεται επίσης οι εργαζόμενοι, του σήμερα αλλά κυρίως του αύριο, να διαθέτουν κάποια χαρακτηριστικά όπως πρωτοβουλία, προσαρμοστικότητα, ικανότητα επίλυσης συγκρούσεων, πνεύμα δημιουργικότητας, νεωτερικότητας κ. ά.
Οι νέες μορφές απασχόλησης συνιστούν προσπάθειες αλλά είναι και αποτέλεσμα αντιμετώπισης οικονομικών και κοινωνικών μεταβολών, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούνται έως ένα βαθμό και για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Επιπλέον, αλλάζουν οι συνθήκες εργασίας και εργασιακές σχέσεις. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν θα έχουν πια συγκεκριμένες θέσεις εργασίας, αλλά θα ασκούν παράλληλα πολλά και διαφορετικά καθήκοντα. Ακόμη, η ανάληψη ευθύνης σε υψηλότερη θέση λόγω αποκτηθείσης εμπειρίας δεν σημαίνει πάντοτε και την μισθολογική αναβάθμιση του εργαζόμενου.
Οι ραγδαίες αυτές και απρόβλεπτες εξελίξεις στον χώρο της εργασίας έχουν και ψυχολογικές συνέπειες, επηρεάζουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, σχεδόν πάντοτε δυσμενώς, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και τον κόσμο. Σχεδόν είναι απαραίτητη πλέον η καθοδήγηση αυτών των ανθρώπων από εξειδικευμένους ψυχολόγους για να μπορούν να στηρίζουν τον εαυτό τους και να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις που συναντούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να μην έχουν επιπτώσεις στην ιδιωτική τους ζωή. Μεγάλες επιχειρήσεις στην Αμερική ιδίως προκειμένου να στηρίζουν και να αυξάνουν την παραγωγικότητα των στελεχών τους, από τα οποία προέρχονται τα κέρδη τους, διαθέτουν ειδικούς ψυχολόγους μέσα στις επιχειρήσεις διαθέσιμους καθ' όλη την διάρκεια της λειτουργίας της επιχείρησης.
Ωστόσο, οι εργαζόμενοι οφείλουν να περιφρουρούν τα δικαιώματά τους και να διεκδικούν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Δυστυχώς, τόσο οι εκάστοτε κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και τα Κόμματα, όσο και οι ηγεσίες των Συνδικαλιστών έχουν καταφέρει να αμαυρώσουν τους σκοπούς και τους στόχους του συνδικαλιστικού κινήματος και ακόμη περισσότερο, σε ορισμένους κλάδους, να το διαλύσουν εντελώς. Δεν είναι όμως ποτέ αργά για τους εργαζόμενους να συσπειρώνονται και να διεκδικούν σε συλλογικότητες τα δικαιώματά τους.
Ας δούμε όπως ποιες είναι οι πέντε νέες μορφές εργασίας που αναπτύχθηκαν, μέχρι σήμερα:
α. Εποχική Εργασία: Ο εργαζόμενος προσλαμβάνεται για να δουλέψει και να καλύψει πρόχειρες ή πρόσκαιρες-εποχικές ανάγκες μιας επιχείρησης, σε τουριστικά μέρη, χειμερινά και καλοκαιρινά θέρετρα ή σε επιχειρήσεις που δουλεύουν μόνο συγκεκριμένες περιόδους όπως Χριστούγεννα ή Πάσχα, στολίδια, εδέσματα κ.ά.
β. Αυτοαπασχόληση: Ο εργαζόμενος γίνεται εργοδότης του εαυτού του, π.χ. δημιουργώντας γραφεία παροχής υπηρεσιών, εργαστήρια διόρθωσης, χρυσοχοΐας, catering κ.τ.λ. Η στροφή στην αυτοαπασχόληση αποτελεί εν μέρει διέξοδο στο αυξανόμενο πρόβλημα της ανεργίας που υπερβαίνει σήμερα το 30%, κυρίως ανάμεσα στους πτυχιούχους και τους νέους επιστήμονες. Όμως, η εκ των προτέρων φορολογική εισφορά που αναγκάζονται να καταβάλουν είναι η μεγάλη τροχοπέδη για όσους επιθυμούν να περάσουν σ' αυτή την μορφή απασχόλησης.
γ. Τηλε-εργασία: Με τη χρήση ενός Η/Υ και ενός τηλεφώνου, ο εργαζόμενος δουλεύει από το σπίτι του ή σε διάφορα Κέντρα Τηλεργασίας (επεξεργασία κειμένων, λογιστικές εργασίες, σχεδιασμό αντικειμένων, κ.ά.)
δ. Μερική απασχόληση: Η απασχόληση με μειωμένο ωράριο και αποδοχές, (π.χ. πωλήτρια 4ωρη ημερησίως).
ε. Παραγωγή "με το κομμάτι": Συνήθως αυτή η εργασία γίνεται στο σπίτι, αμείβεται με το κομμάτι ή φασόν για συγκεκριμένο αριθμό κομματιών (π.χ. ραπτική, επεξεργασία κειμένων, δακτυλογραφήσεις, μεταφράσεις, συναρμολογήσεις κ.τ.λ.)
Ο Αναπτυξιακός μας Σύλλογος, προκειμένου να βοηθήσει τους νέους, κυρίως τους ανέργους, και να τους δώσει κατ' αρχήν την ψυχική δύναμη να διεκδικήσουν μια θέση εργασίας ή να βρούνε τον τρόπο απασχόλησης που τους ταιριάζει σκοπεύει να οργανώσει βιωματικά εργαστήρια με υπεύθυνη την κα Βάσω Ασκητοπούλου, πολύ σύντομα. Πληροφορίες μπορούν να πάρουν, όσοι ενδιαφέρονται, την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου, 2017, στις 19:00, κατά την ομιλία της στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Θερμαϊκού.
Υπάρχει και μια άλλη διάσταση που αφορά τις εισφορές των εργαζομένων και τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Περισσότερες πληροφορίες για τις νέες μορφές απασχόλησης μπορεί να ακούσει και να πληροφορηθεί κάθε ενδιαφερόμενος από την Ημερίδα με θέμα ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ που οργανώνει το Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο στη Θεσσαλονίκη σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Συμβούλων Επιχειρήσεων την Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, στην αίθουσα Ολυμπιάς, του Συνεδριακού Κέντρου Ιωάννης Βελίδης από τις 5 έως τις 8 μμ . Περισσότερες πληροφίες στο :
ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΜΕ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
(Αναπτυξιακής και Κοινωνικής Πολιτικής)
ΜΕ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
*του Βασίλη Τακτικού
Σε μια περίοδο δραματικής μείωσης της χρηματοδοτικής ενίσχυσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα από το κράτος, η μόνη διέξοδος αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής που διαφαίνεται στους δήμους είναι οι εφαρμογές κοινωνικής οικονομίας.
Ειδικότερα, εάν λάβουμε υπόψη ότι η φορολογική δυνατότητα έχει προ πολλού εξαντληθεί για τους νομοταγείς πολίτες ώστε να συγκεντρωθούν πρόσθετοι φόροι και τέλη.
Πως μπορούν όμως με λιγότερη χρηματοδότηση του κράτους να γίνουν αναπτυξιακές επενδύσεις και σε κοινωνικές υποδομές;
Η κοινωνική οικονομία δίνει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα με την επινόηση μιας νέας σύνθετης πολιτικής και οριζόντιας συνεργασίας σε επίπεδο Τοπικής Κοινωνίας, Τοπικής Αυτοδιοίκησης και συνεργαζόμενων φορέων και επιχειρήσεων .
Η κοινωνική οικονομία με έξυπνο τρόπο μπορεί να συγκεντρώσει κοινωνικό κεφάλαιο και ανενεργούς υλικούς ανθρώπινους πόρους με το συνεργατισμό και όπως μια μεγάλη λιμνοδεξαμενή που συγκεντρώνει το νερό της βροχής και το χειμάρρων για αρδευτικούς σκοπούς να δημιουργήσει νέα αναπτυξιακά δεδομένα.
Έτσι, με οργανωτικό μέσο τις κοινωνικές Συμπράξεις και τις κοινωνικές επιχειρήσεις μπορούν να γίνονται επενδύσεις και να ανοίγουν δουλειές με μικρό χρηματικό κεφάλαιο και κόστος διαμεσολάβησης εκεί που διαφορετικά κυριαρχεί η ανεργία και η φτώχεια.
Οι κοινωνικοί Συνεταιρισμοί και οι κοινωνικές αναπτυξιακές συμπράξεις μπορούν να χαρακτηριστούν το θεσμικό εργαλείο για αυτό το σκοπό.
Με μοχλό τη κοινωνική υποστήριξη, των Δήμων και το οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών, άνεργοι και οικονομικά αποκλεισμένοι βρίσκουν δουλειά και κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων μπορούν να λειτουργήσουν ακόμη και με το μισό χρηματικό κόστος περιορίζοντας τη γραφειοκρατική διαμεσολάβηση.
Τα οφέλη σε κάθε περίπτωση είναι πολλαπλά όχι μόνο στη αντιμετώπιση ανεργίας και φτώχειας αλλά και στη διεύρυνση κοινωνικής και αναπτυξιακής πολιτικής .
Υπό αυτή την έννοια η κοινωνική οικονομία λειτουργεί ως καινοτόμα Κοινωνική Πολιτική προς δύο βασικές κατευθύνσεις: πρώτον στην μείωση των τιμών υπέρ των καταναλωτών και του κόστους ανταλλαγών και διαμεσολάβησης καθώς και υπέρ της ανταγωνιστικότητας και βιωσιμότητας μικρών επιχειρήσεων και παραγωγών μέσω των συνεταιρισμών.
και δεύτερον στη συμπληρωματικότητα του κράτους πρόνοιας προσφέροντας εναλλακτικές λύσεις και δυνατότητες.
Η μεταβίβαση μέρους της προνοιακής πολιτικής του κράτους προς τα κάτω στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας εξουσίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει μια σειρά από πλεονεκτήματα, καθώς σ’ αυτό το επίπεδο γίνεται εφικτή και μπορεί να υποστηριχθεί η κοινωνική επιχειρηματικότητα που ενσωματώνει το κοινωνικό κεφάλαιο, την αλληλεγγύη τον εθελοντισμό την κοινωνική ευθύνη και συμμετοχή για τη τοπική ευημερία.
Κλειδί λοιπόν αυτής της κοινωνικής πολιτικής καινοτομίας είναι η συμπληρωματικότητα του κράτους πρόνοιας από την κοινωνική οικονομία της αγοράς.
Υπάρχουν πλήθος εφαρμοσμένα παραδείγματα συνεργατισμού και κοινωνικής οικονομίας
που επικυρώνουν αυτή παραδοχή σε όλες τις χώρες της ΕΕ. ενώ στην Ελλάδα αντίστοιχα υπάρχει θεσμικό έλλειμμα που είναι ανάγκη γρήγορα να καλυφθεί.
Χρειάζεται όμως ανάλογη προσοχή όπως σε όλα τα άλλα διαρθρωτικά ελλείμματα που επηρεάζουν τη κρίση χρέους και δυσκολεύουν την ανάκαμψη.
Τηρουμένων των αναλογιών ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στη Ελληνογερμανική συνεργασία στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ώστε να βρεθεί ένα νέο γόνιμο πεδίο εφαρμογών με χειροπιαστά αποτελέσματα στους τομείς της κοινωνικά υποστηριζόμενης Γεωργίας στις farm market, υπηρεσίες υγείας και στο τουρισμό.
ΟΙ ΤΟΜΕΙΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ
Ιδιαίτερη σημασία της μείωσης του κόστους διαμεσολάβησης πρέπει να δοθεί στους τομείς διατροφής υγείας και πράσινης ανάπτυξης.
Όπως είναι κατανοητό το έλλειμμα διατροφής – στέγασης και υπηρεσιών υγείας χαρακτηρίζει κατ’ εξοχήν μια κατάσταση φτώχειας.
Γι’ αυτό το λόγο στην κοινωνική οικονομία επικεντρώνεται κατ΄αρχή σε αυτούς τους τομείς. Ένα πρόγραμμα που μειώνει τις τιμές στους παραπάνω τομείς έχει ιδιαίτερη σημασία για την κοινωνική πολιτική.
Στη Γερμανία γνωρίζουν πολύ καλά και εφαρμόζουν την κοινωνική οικονομία της αγοράς από1949 παράλληλα με τη πολιτική για το κοινωνικό κράτος πρόνοιας.
Το 1990 με την επανένωση της Ανατολικής Γερμανίας με τη Δυτική και την κρίση που ακολούθησε για ν’ αντιμετωπιστεί η καταστροφική ανεργία εφαρμόστηκε ένα επιτυχές πρόγραμμα 400 εργασιακών συνεργατισμών μέσα σ’ ένα χρόνο με σημαντικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της ανεργίας και την κοινωνική συνοχή.
Η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα ανεργίας και πρέπει με μεγαλύτερη ένταση να προχωρήσει σε ανάλογες πρακτικές κοινωνικής οικονομίας.
Συνεργατικές πρωτοβουλίες και συμπράξεις κοινωνικών εταίρων μπορούν ακόμη να συμβάλουν στη ανανέωση και επαναλειτουργία σε σχολάζουσες δημόσιες και κοινωνικές υποδομές.
Μια τέτοια προσέγγιση είναι και προς όφελος των εταίρων μας στην Ε.Ε. και μπορούν να βοηθήσουν σε αυτή τη διαδικασία εάν είναι πράγματι στόχος η ανάπτυξη των οικονομικών ανταλλαγών
Η χρηματοδοτική στήριξη άλλωστε υπάρχει μέσα από τη λειτουργία του Ευρωπαικού κοινωνικού Ταμείου που διαθέτει αντίστοιχους πόρους και προωθεί τη κοινωνική την κοινωνική οικονομία στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα ελάχιστα αξιοποιούνται δημιουργικά αυτοί οι διαθέσιμοι χρηματικοί πόροι πέρα από την ανάλωση των επιδοτήσεων σε μια ’βιομηχανία» σεμιναρίων και επιφανειακής συμβουλευτικής χωρίς αντίκρισμα και αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί με την ουσιαστική ενίσχυση και υποστήριξη των κοινωνικών επιχειρήσεων.
Δυο έννοιες κλειδιά σχετικά με τη κοινωνική οικονομία θα πρέπει να έχει κανείς στο νου του όταν εξετάζει τα πλεονεκτήματα αυτής της προσέγγισης.
Η μείωση της γραφειοκρατικής διαμεσολάβησης του κράτους και της φορολογικής διαμεσολάβησης σημαίνει σημαντική εξοικονόμηση πόρων για παραγωγικές και κοινωνικές επενδύσεις. Πολύ περισσότερο όταν αυτό συνδυάζεται με τη μείωση της διαφθοράς στη διασπάθιση των κοινοτικών πόρων.
Η μείωση του κόστους της διαμεσολάβησης στην αγορά μέσω των κοινωνικών και συνεταιριστικών επιχειρήσεων είναι το άλλο στοιχείο κοινωνικής πολιτικής που επιδρά στη μείωση των τιμών, ειδικότερα στο ζήτημα της διατροφής και υγείας.
Ας σημειώσουμε ότι η μείωση των τελικών τιμών δεν λειτουργεί μόνον υπέρ του καταναλωτή, αλλά μπορεί να λειτουργεί και υπέρ του παραγωγού στο πλαίσιο της κοινωνικά υποστηριζόμενης Γεωργίας αφαιρώντας ένα μεγάλο κόστος από τη διαμεσολάβηση.
Μ’ αυτό τον τρόπο άλλωστε δημιουργείται και το κατάλληλο ανταγωνιστικό περιβάλλον για τη βιωσιμότητα των μικρών επιχειρήσεων και κοινωνικών επιχειρήσεων.
Αυτά πρέπει να είναι και τα κριτήρια αξιολόγησης της αυθεντικής κοινωνικής οικονομίας και διάκρισης έναντι της ψευδεπίγραφης και προσχηματικής.
Σε ένα τέτοιο συνεργατικό περιβάλλον σε ότι αφορά τη βέλτιστη ενεργοποίηση των ανθρώπινων πόρων και ανταγωνιστικό περιβάλλον σε ότι αφορά τη μείωση των τιμών υπέρ του καταναλωτή ( όλοι οι πολίτες είμαστε και καταναλωτές) μπορεί να βρει το νέος έδαφος για ανάπτυξη και η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Συνεργατισμός λοιπόν και η ανταγωνιστικότητα δύο κατ΄αρχή αντιφατικές έννοιες, στη κοινωνική οικονομία μπορούν να βρεθούν σε μια αρμονική ισορροπία και να δημιουργήσουν μια νέα δυναμική ανάπτυξης στις τοπικές κοινωνίες με τη στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ο Βασίλης Τακτικός είναι συγγραφέας του Βιβλίου «Θεσμοί και εφαρμογές Κοινωνικής οικονομίας»
Πηγή:http://www.kalavrytanews.com/2015/11/blog-post_679.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου